بررسی موقعیت استراتژیک صنایع دستی استان ایلام (براساس مدل SPACE)

صنایع دستی از جمله صنایعی به شمار می‌رود که از یک طرف با هنر و ذوق و فرهنگ و تمدن در ارتباط است و از طرفی دیگر به دلیل ماهیت صنعتی با مفاهیم اقتصادی نیز مرتبط می‌باشد. اقتصاد صنایع دستی مدتی است که در صحنه جهانی مطرح و جایگاه مناسبی را به دست آورده است. مشکلات بسیاری در ایران برای شکوفایی اقتصادی صنایع دستی مطرح است،که این موانع می‌تواند به ماهیت هنرهای دستی نیز آسیب برساند. کاهش سرمایه‌گذاری و کاهش فروش منجر به پایین آمدن سطح عرضه و در نهایت منسوخ شدن یک صنعت و هنر دستی خواهد شد. سطح موانع و محدودیت‌های اقتصادی صنایع دستی چندان گسترده و وسیع می‌باشد که پرداختن به هنر اصیل که بن مایه صنایع دستی و هنرهای سنتی به شمار می‌رود را در اولویت‌های بعدی قرار داده است. استان ایلام در گستره تاریخی خود یکی از خواستگاه‌های اصلی تولید و عرضه صنایع دستی بوده است. بی شک آمیختگی نحوه زندگی با وسایل دست ساز عامل اصلی رونق صنایع دستی در استان ایلام می‌باشد. با گذشت زمان مشاهده می‌شود صرف نگاه فرهنگی و تاریخی به صنایع دستی نمی‌تواند آنگونه که شایسته است از هنرهای سنتی صیانت کند. اقتصادی کردن این صنایع با توجه به واقعیات محیط پیرامون، زمینه و بستر مناسبی را برای حفظ و توسعه هرچه بیشتر صنایع دستی فراهم خواهد ساخت. برای برنامه‌پذیر کردن فعالیت‌های مربوط به این حوزه نیازمند نوعی نگاه راهبردی و منسجم برای مشخص کردن موقعیت استراتژیک بنگاه‌های تولید و عرضه صنایع دستی می‌باشیم، که در این تحقیق با استفاده از مدل ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک این هدف دنبال می‌شود. محدوده تحقیق شامل استان ایلام (صنعتگران و واحدهای فعال صنایع دستی و هنرهای سنتی) می‌باشد. اصلی‌ترین یافته تحقیق نشان دهنده قرار گرفتن صنایع دستی استان در ناحیه محافظه کارانه مدل SPACE می‌باشد. حالتی که در آن باید از فرصت‌های موجود استفاده کرد و نقاط ضعف داخلی را برطرف نمود. برای بهبود وضعیت، استفاده ترکیبی از روش‌ها پیشنهاد شده است. افزایش سرمایه‌گذاری، گسترش آموزش‌های هدفمند، استفاده اصولی از عوامل بازاریابی و کاربردی کردن وسائل دست ساز از جمله راهکارهای بهبود وضعیت راهبردی صنایع دستی در استان ایلام می‌باشد.